Luxemburgs - Van dialect naar taal, met vergelijkingen met het Limburgs

Het Luxemburgs heeft zich in de loop van de vroege 19e eeuw ontwikkeld van een Mosel-Franconische dialect naar een zelfstandige nationale taal. In Luxemburg spreken de mensen in het dagelijks leven Luxemburgs, terwijl Duits en Frans nog steeds de dominante schriftelijke en onderwijstalen blijven.

Ter vergelijking zou het Limburgs enigszins bekeken moeten worden – een dialect dat in Nederland en België gesproken wordt en sinds 1997 officieel als regionale taal erkend is. Ondanks deze erkenning heeft het Limburgs zich niet op een vergelijkbare manier ontwikkeld als het Luxemburgs. Het ontbreekt aan politieke steun, een uniforme schrijftaal en maatschappelijke zichtbaarheid. Desondanks is er ook in Limburg een sterk regionaal identiteitsgevoel waarneembaar, dat zich vooral mondeling en in het dagelijks gebruik uitdrukt.

De presentatie vergelijkt beide gevallen en laat zien welke rol factoren zoals staatsgrenzen, dialectvariëteiten, instellingen, schriftgebruik en taalideologieën hebben gespeeld in de verschillende ontwikkeling. Ook wordt besproken hoe Luxemburg en Limburg vandaag de dag omgaan met de uitdagingen van migratie, meertaligheid en culturele verandering.